ariza tipleri sevmisimdir evvelden beri.. hayata karsi bir duruslari, tepkileri vardir, yasanmisliklarin etkileri vardir o insanlarda. plastik guluslerden, gosteristen uzak sahici dunyalarinda, bircok normal ve mutlu gozuken insandan daha normal ve mutludurlar aslinda. daha iceten daha insandir onlar. cikarlardan cok uzak kimseye eyvallah etmeyen, kimseye caka satmayan, gercekten dost, gercekten yardimsever..
instagramda biraz gezindim, gordugum fotograflar dusundurttu bunlari bana. hep bir yaris, gercekten mutlu olma degil kendini mutlu gosterme yarisi, ne garip.. niye ki, neden.. ici bos mutlulugu ne yapayim ben. mutlu olsun herkes ve mutludur da zaten umarim. ama bir sisirme, bir gosteris var. bir desifre var.. ne mutlulugumu, ne de mutsuzlugumu bu kadar gozler onune sermek istemem. bu kadar mahremiyetsizlik boguyor beni. paylasmak guzel sey, gulmek, sevmek, sevilmek... ama herseyi bu kadar ayrintili gozler onune sermek ne kadar akillica bilemiyorum.. eskiden sandiklarin icinde ya da ayri hususi bir yerde saklanirdi fotograflar, herkesin ulasamayacagi yerde. simdi gozler onunde. haset insanlar, nazari cok degen insanlardan korkarim ben.. sonra imkani kisitli insanlarin da gipta damarini tahrik etmekten de korkarim. nerden nereye, neyse en iyisi kesmek bu konuyu..
tartilmadim bu sabah, en az 3 gun tartilmadan gayret edip sonra bir bakmaliyim. duraklama donemine girdim, yediklerime cok dikkat ediyorum ama hareketsizim cok. spor yapmayi bir duzene koymaliyim yoksa sabrim tukenecek. cok ta yazasim yok, hadi bana musade.
No comments:
Post a Comment